Antoni Zdebiak (1951-1991) – debiutował jako reporter w prasie lubelskiej, publikując zdjęcia na łamach „Kameny” i „Kuriera” (1971). Następnie pracował dla tygodnika „Perspektywy” (1973-1977). W roku 1978 wyjechał do Paryża, gdzie fotografował modę. Po powrocie do kraju pracował dla tygodników i miesięczników, robiąc głównie zdjęcia na okładki. Wśród zleceniodawców byli: „ITD.”, „Razem”, „Scena”, „Teatr”, a także włoska Agencja Prasowa ANSA. Poza fotografią prasową zajmował się fotografią reklamową, tworzył okładki płyt oraz zdjęcia ze spektakli teatralnych (m.in. Teatr Wielki, Warszawska Opera Kameralna). Jego zdjęcia znane są z okładek płyt m.in. takich zespołów jak Republika czy Budka Suflera. Pod koniec lat osiemdziesiątych wyjechał do Londynu, gdzie fotografował i studiował w szkole filmowej. Za najważniejszą uważał jednak swoją osobistą twórczość. Działał w przestrzeni swoistego meta-teatru, którego był pomysłodawcą, reżyserem, aktorem i fotografem zarazem. Zginął w wypadku samochodowym w 1991 r.

Prace pokazywane na wystawie w Kordegardzie to przegląd dokonań artysty z lat: 1987 – 1988. Fotografie wykonane zostały w Mięćmierzu. Wśród nich zobaczyć można serie zdjęć z sesji, w których wzięli udział przyjaciele Autora oraz wybrane zdjęcia z serii wykonanej w roku 1987 w Mięćmierzu, w której wystąpili mieszkańcy. Niektóre z prezentowanych zdjęć wykorzystane zostały na okładce płyty Budki Suflera pt. „Ratujmy co się da!!”. Prace pochodzą z kolekcji żony artysty Grażyny Zdebiak, która współtworzyła ekspozycję.

Monograficzny pokaz w Kordegardzie koncentruje się wokół trzech serii fotografii, jednych z najważniejszych w twórczości artysty, niepokazywanych za jego artysty. Poetyckie, metaforyczne, wyodrębniają się jako samodzielne całości, choć pomiędzy dwoma czarno-białymi cyklami o drzewie zachodzi wyraźna, intensywna i dopełniająca relacja. Trzecia z prezentowanych serii fotograficznych „samochód w ogniu”, zrealizowana w kolorze, wyróżnia się większym rozbudowaniem narracyjnym, jest bogatsza w detale i środki wyrazu – Lena Wicherkiewicz (Żywioły, Wystawa ANTONI ZDEBIAK (1951-1991) Fotografie, 2016, tekst do wystawy).

Charakterystycznym jest, że dojrzałość artystyczna była w Nim od zawsze. Był jednym z niewielu, którzy swe największe dzieła generują, stawiając pierwsze kroki
– Lucjan Furmaga ( „Ja Tu Byłem... Antoni Zdebiak”, 2001, katalog wystawy).

Być może wszystko jest tylko powtarzaniem. Ważne jednak, jak powtarzamy. On bez wątpienia był prawdziwie poruszony tym, co odkrywał. Potrafił wiele rzeczy pointować śmiechem, potrafił mieć do siebie dystans, na szczęście potrafił też nie mieć do siebie dystansu – Jakub Zdebiak, syn artysty („Ja Tu Byłem... Antoni Zdebiak”, 2001, katalog wystawy).

www.kordegarda.org