Projekt dotyczy potrzeby wzajemnego poznania się przez mieszkańców okolic Małej Wsi (szczególnie dzieci i młodzież) i osiedlających się tutaj lub pracujących sezonowo przybyszy z innych krajów. Nasze okolice to typowe mazowieckie tereny, których mieszkańcy dorastali w kulturze polskiej wsi, opartej o rytm pór roku i święta kościelne. Zamieszkująca tu społeczność jest prawie jednolita etnicznie. Jednak zarówno w przeszłości jak i dziś mieszkają tu  przybysze nie tylko z odległych stron kraju, ale również z innych państw i kręgów kulturowych. W przeszłości byli to Żydzi w małych miasteczkach, olęderscy osadnicy nad Wisłą i wędrujący ze swoimi taborami Romowie. Dziś to pracujący sezonowo, ale również osiedlający się Ukraińcy, Białorusini, Ormianie, Polacy z Litwy. Zapewne z czasem obecność przybyszów, migrantów w naszych okolicach, będzie się zwiększała, zgodnie z procesami zachodzącymi we współczesnym świecie. Warto z tej różnorodności wydobyć korzyści dla lokalnej społeczności, jak również dla samych wędrowców.

O tym, że jest potrzeba wzajemnego zbliżenia, dowiedzieliśmy się dzięki rozmowom w środowisku i obserwacjom życia szkolnego. Przybysze zwykle nie afiszują się ze swoim pochodzeniem i tradycjami, w jakich wyrośli. Być może nie chcą, by ich lub ich dzieci postrzegano jako „innych”? Pracownicy sezonowi po prostu nie mają czasu na poszukiwanie zbliżeń. Z kolei sąsiedzi, społeczność, koledzy w szkole nie zawsze deklarują zainteresowanie odmiennościami kulturowymi. Jednak  z rozmów i obserwacji wynika jasno, że potrzeba wzajemnego lepszego poznawania się istnieje.

Celem projektu jest pokazanie losu wędrowców i dróg, jakie przywiodły ich w nasze strony, różnorodności kultur w duchu szacunku i tolerancji, jako części wzbogacającej wspólną tożsamość.  W przybyszach chcemy wzbudzić chęć podzielenia się informacjami o swoich krajach, zwyczajach, odmiennościach, zabawach, przepisach kulinarnych itp. Mamy nadzieję, że zbliży to ludzi do siebie, usunie resztki nieufności nie tylko w stosunku do spotykanych na co dzień sąsiadów migrantów, ale również do różnych „innych”, znanych np. z mediów.

W projekcie miał miejsce szereg warsztatów: fotograficznych, plastycznych, historycznych, dziennikarskich i kulinarnych, wycieczek do miejsc związanych z dawnym osadnictwem (Muzeum Żydów Mazowieckich w Płocku, Skansen Olęderski), oraz spotkań z przybyszami mieszkającymi na stałe lub sezonowo w Małej Wsi.

Warsztaty kulinarne poświęcone były kuchni ormiańskiej, w związku z tym, że na terenie gminy Mała Wieś zamieszkują dwie rodziny pochodzące z Armenii. Dzieci z tych rodzin są już absolwentami naszej szkoły lub chodzą do niej obecnie, co ułatwiało nawiązanie kontaktów. Warsztaty zostały poprowadzone przez panią Lucine i pana Karena, rodziców naszych uczennic, Ani i Wiktorii (obecnych na zajęciach). Część poczęstunku została przygotowana wstępnie przez panią Lucine w domu. Prostsze prace, takie jak krojenie składników i robienie sałatek i surówek wykonywali uczniowie na miejscu. Młodzież pomagała również w przygotowaniu grillowanych żeberek. Ciekawostką były np. inne niż stosowane w polskiej kuchni zioła, inny rodzaj chleba, czy wędlin. Warsztaty i degustacja odbyły się w szkolnym patio.

Wiadomości na temat naszych ormiańskich imigrantów można było zaczerpnąć z przygotowanej wcześniej tablicy informacyjnej.

Autorki opisu: Ewa Nowak – prezes Stowarzyszenia „Szansa na rozwój”, organizatorka i realizatorka warsztatów w ramach projektu „Wiele narodów w Małej Wsi”, Edyta Korzeniewska – nauczycielka Szkoły Podstawowej im. Gawareckiego w Małej Wsi

Autorzy zdjęć: Andrzej Jeznach, Krzysztof Gajewski

www.malawies.webd.pl